O ιστός των ενοχών [ποίημα Αναστασίας Κανελλάκη]

•  Εκτύπωση 
• Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

 


Ο ΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ      (31-5-15)

 Ερινύες  που στοιχειώνουν  τα όνειρα μου  έγιναν  τα  λάθη μου!

Ανόητες και λαθεμένες  φαντάζουν οι πράξεις μου!

Βραχνάς  οι ενοχές , τα έργα  και  τα  πάθη μου!

Ασφυκτιώ, στο βάρος της αδρανείας μου,

πνίγομαι  στον  βάλτο  της απραξίας  μου!

Τη  ζωή μου  θέλω , να ξαραχνιάσω,

παράλυτα τα χέρια μου,  αδυνατώ!

Nα φωνάξω, Θέλω να κραυγάσω!

Να ξεφύγω,  δεν μπορώ!

Ατσάλινος ο ιστός των ενοχών που χρόνια

ύφαιναν περίτεχνα οι δικοί μου, καθηλωμένη

με κρατάει  και  ισοπεδωμένη!

Μοναδική  ελπίδα μου, η πίστη  στον Θεό μου,

Γλυκαίνει η θεία αγάπη Του τον πόνο των πληγών μου

Μερώνει το άγιο πάθος Του το πάθος το δικό μου

Κι  είναι  η  θεία  Χάρη Του  φάρος  και   οδηγός  μου!

Αναστασία Κανελλάκη.